Het was een druilerige dag, met af en toe een lichte bui. De bibliotheek Zuilen was het startpunt. Taalleerders en vrijwilligers liepen binnen en kregen per groepje alle benodigdheden en een korte uitleg over de wandeling. Af en toe werd er door het raam naar buiten gekeken. Regende het nog? Het miezerde nog een heel klein beetje… Maar dat drukte de pret van de Wereldse Taalwandeling zeker niet. Er werd gekletst en gelachen, en dat terwijl de mooiste wandelroute van Zuilen werd gelopen. “En eigenlijk was de wandeling nog veel te kort!”
Foto: Lucy Nieuwdorp
De eerste groepjes gingen van start. Na nog geen vijf minuten wandelen kwamen ze aan bij de eerste stop. Een chinees-boeddhistisch klooster. De eerste reactie van een wandelaar kwam snel. “Ik schaam me een beetje. Ik woon al bijna vijf jaar in Zuilen en ik dacht dat het een Chinees restaurant was.” Zo leer je nog eens wat over je eigen wijk. En wordt je ook nog eens uitgenodigd op een feest! De wandelaars raakten in gesprek met een vrouw die net de tempel binnen liep. Ze vertelde wat ze er doen en ook dat er het komende weekend een feest plaats ging vinden. En ook zij mochten komen!
De route vervolgde. De wandelaars liepen langs de Vecht. De wolken klaarden op en een paar kleine zonnestralen kwamen door. Vonden de wandelaars het trouwens niet wat ongemakkelijk om met een vreemde te gaan wandelen? “Nee, de vragen die je meekrijgt zijn zo opgesteld dat je elkaar leert kennen. Dit is de vierde keer dat ik meedoe en het is tot nu toe altijd vanzelf gegaan!” Vrijwilliger Ellen herkent dit. “En als we er niet met de taal uitkomen, dan wel met de handen. Want met gebaren lukt het ook wel.”
Als Nederlandstalige is het erg waardevol om iemand te helpen met het oefenen van het Nederlands. Taalleerder Nikolaos wilt bijvoorbeeld zijn Nederlands verbeteren zodat hij als universitair docent, naast het Engels, straks ook in het Nederlands kan gaan les geven. Naast dat je een taalleerder helpt, leer je zelf ook veel. “Ik liep met een man uit Griekenland en een meisje uit Iran. Allebei met een totaal verschillend verhaal. We hebben aan één stuk door gekletst over de overeenkomsten en verschillen tussen de landen en culturen.”
Het leren kennen van andere mensen en culturen is ook voor Ellen zeker een reden om mee te doen met de Taalwandeling. Maar wat ook erg leuk is, is om samen nieuwe plekken in Utrecht te ontdekken. De wandeling vervolgt. De wandelaars lopen langs onder andere een speelbos, een moskee, een cafetaria (wist je dat een kroket geen typisch Nederlandse snack is maar uit Frankrijk komt?) en langs een theater.
Na twee uurtjes wandelen komen de deelnemers terug in de bibliotheek en nemen de ze afscheid van elkaar. Maar voor velen is het een tot ziens. Sommige wandelaars spreken op eigen initiatief nog eens af om te wandelen, en velen zien elkaar weer bij de volgende Taalwandeling!
De Wereldse Taalwandeling is een initiatief van Taal Doet Meer en Bapaho. Een Nederlandstalige Utrechter en een anderstalige Utrechter gaan samen in gesprek over cultuur. De Taalwandeling is een wandeling waarbij je de wereld om je heen ontdekt én elkaar en de stad beter leert kennen. Door laagdrempelige vragen wordt de taal geoefend. Ook meedoen met de Taalwandeling? Aanmelden kan hier.
