Als voorlezer kom je 20 weken lang thuis bij een gezin met kinderen tussen de 4 en 12 jaar, die moeite hebben met de Nederlandse taal. Natuurlijk wordt er veel voorgelezen, maar ook taalspelletjes mogen niet ontbreken! De ouders worden volop betrokken, zodat zij na die 20 weken nieuwe handvatten hebben om met hun kind(eren) met taal aan de slag te gaan. Help jij een kind verdwalen in een spannend verhaal?
“Elke woensdag weer een race tegen de klok, maar dat ben ik gelijk vergeten als ik de meiden enthousiast op het bankje voor hun huis zie zitten.”
Als voorlezer bij de Voorlees- en DoorleesExpress Utrecht kom je twintig weken lang thuis bij een gezin met kinderen tussen de 4 en 12 jaar oud. Het gaat hierbij om kinderen die moeite hebben met de Nederlandse taal en opgroeien in een taalarme thuisomgeving. Je leest voor en doet taalspelletjes. De ouders betrek je hierbij en laat je zien hoe zij zelf de taalontwikkeling kunnen stimuleren. Door jouw inzet geef je ouders en kinderen meer plezier in taal!
Je wordt begeleid door een coördinator waar je regelmatig mee afstemt over de voortgang en waarbij je altijd terecht kunt voor advies en met vragen. Ook onze taalconsulenten zijn er voor je, met taalinhoudelijke input en didactische tips.
Met jouw inzet geef je een kind een goede (talige) basis en vergroot je het taalplezier van een gezin. Zinvol werk dus met een grote maatschappelijke impact!
Tegelijkertijd leer jij andere culturen kennen, krijg je een hoop enthousiaste Taal Doet Meer-collega’s erbij, staat jouw vrijwilligerswerk goed op je CV en kun je je blijven ontwikkelen. Je ontvangt deskundige begeleiding en er zijn jaarlijks diverse trainingen en gezellige vrijwilligersactiviteiten om aan deel te nemen.
Het hele jaar door zoeken we voorlezers! Klik op de link hieronder en schrijf je direct in: Ja! Ik meld mij direct aan als voorlezer. Eventuele vragen kun je stellen via voorleesexpress@taaldoetmeer.nl.
Fanny Nanlohy
06-182 104 33
voorleesexpress
@taaldoetmeer.nl
“Elke woensdag weer een race tegen de klok, maar dat ben ik gelijk vergeten als ik de meiden enthousiast op het bankje voor hun huis zie zitten.”