Tuba Ceylan: “Mijn eerste jaar in Nederland, waar ik ongeveer drie jaar geleden aankwam vanuit Turkije, was een druk jaar. Ik rondde het af met officiële procedures, IND interviews, verblijfsvergunning en dat soort dingen. Daarna volgde het proces van het settelen en inrichten van mijn huis. En het opnieuw opbouwen van een sociale omgeving en natuurlijk cursussen en activiteiten om mijn Nederlands te verbeteren.”
Tuba bij Indigo. Foto: Silvia Bunt
Al die tijd was ik niet aan het werk. Zo’n zes maanden geleden keerde ik gelukkig terug naar het werkende leven, met een nieuwe taal in een nieuw land. Om weer aan het werk te kunnen is in veel opzichten heel belangrijk voor me, voor mijn nieuwe leven hier in Nederland. Het is een stap om mijn carrière weer op te pakken.
“Het afgelopen half jaar heb ik de Nederlandse werkcultuur ervaren ”
Ik kon hier weer als psycholoog aan het werk, wat ik in Turkije tien jaar heb gedaan. Een vak dat ik heel graag uitoefen. Hierdoor krijg ik tegelijkertijd een bredere kijk op het leven in Nederland. In de cursussen Nederlands die ik heb gevolgd had ik al veel gelezen en geleerd over het doen van sollicitaties en de Nederlandse werkcultuur. Maar pas in dit laatste half jaar heb ik de kans gehad om een aantal van die dingen persoonlijk te ervaren.
Wat mij als eerste opviel is de werkintensiteit. Hoewel de gemiddelde werktijd per dag in Turkije ook acht uur is, ervaar ik hier een andere intensiteit. Ook de tijdsgrenzen van het werk zijn meer afgebakend. Het voelde alsof je ’s ochtends op een atletiekbaan plaatsnam en non-stop moest doorlopen. Iedereen is de hele dag volledig geconcentreerd op zijn of haar werk.
Sommige collega’s starten ’s ochtends om half negen, sommigen om negen uur zoals ik. Maar voor iedereen is er maar een half uur pauze, tijdens de lunch. In de eerste weken vroeg ik collega’s verbaasd hoe ze in dat halve uur voldoende konden uitrusten. Ik was in mijn tien jaar werkervaring in Turkije altijd één en soms zelfs 1,5 uur pauze gewend. Omdat het werken als psycholoog best veel inspanning en concentratie vereist, vind ik een half uur pauze weinig om goed uit te rusten. Misschien zelfs een beetje wreed.
“ Het voelde alsof je ’s ochtends op een atletiekbaan plaatsnam en non-stop moest doorlopen ”
Het tweede waar ik aan moest wennen bij de lunch, was dat bijna alle collega’s broodjes of fruit eten. Misschien kan dat ook niet anders in een half uur lunchpauze. Ik had dat al vaak gehoord toen ik over de Nederlandse cultuur leerde. Maar totdat je het in de praktijk ziet, dringt het niet helemaal tot je door. Want de perceptie van lunch die ik vanuit mijn eigen cultuur heb, is heel anders.
Als je in Turkije bent is het heel gewoon om rond lunchtijd naar een restaurant te gaan om een warme maaltijd te eten. Het is een goed moment om met collega’s naar een favoriet restaurant te gaan of om nieuwe plekken te ontdekken. Om te ontspannen en elkaar wat beter te leren kennen. Deze gezelligheid met collega’s lijkt me een menselijke behoefte die in elke cultuur te vinden is. De korte lunchpauze in Nederland maakte het voor mij niet makkelijker om mijn collega’s te leren kennen.
“ De perceptie van lunch die ik vanuit mijn eigen cultuur heb, is heel anders ”
Tot slot viel de vakantiecultuur me op sinds ik in Nederland kwam. Mensen vertelden me al dat Nederland leeg was en de straten stiller werden in de zomer, als de scholen dicht waren en veel mensen op vakantie. Maar pas sinds ik aan het werk ben, merk ik dat verschil echt op. Er heerste opeens grote stilte in de gangen van mijn werkplek, zowel qua collega’s als cliënten. Op sommige dagen zag ik tot mijn verrassing zelf dat de sensorlampen van de gangen gedimd waren omdat er lange tijd niemand langskwam.
Het leuke van deze vakantieperiode is dat collega’s na terugkomst hun gezellige verhalen delen met elkaar bij de koffieautomaat. Ik hoop volgend jaar zelf ook op vakantie te gaan naar Spanje om Andalusië te ontdekken.
* Tuba Ceylan is psychologe en werkzaam bij Indigo en Gunez GGZ en oud-deelneemster van Taal Doet Meer. Ze deed mee aan het project Eigen Kracht om haar werkkansen te vergroten. Over dat proces vertelt ze in dit interview.
