“Nederland was nog niet van mij”. Dat gevoel had de Egyptische Elham Farhan toen ze in 2000 voor het eerst op bezoek kwam bij haar Egyptisch-Nederlandse man in Zuilen. Maar inmiddels voelt ze zich er steeds meer thuis. Nu helpt ze zelfs andere nieuwkomers met het leren van de taal.
Foto: Boris Schmidt
Haar man was tijdens zijn studie hier verliefd geworden op het land. Hij vroeg een Nederlands paspoort aan en bleef hier wonen. Maar in tegenstelling tot haar man, was voor Elham de kennismaking met Nederland niet meteen liefde op het eerste gezicht. “Ik had alles in Cairo: een goede baan als wiskundedocent, familie, vrienden. Hier in Nederland voelde ik mij in het begin heel alleen. Ik had geen vrienden, geen werk. En ook de taal sprak ik nauwelijks.”
“In het begin voelde ik me heel alleen. Ik had geen vrienden, geen werk”
“Ik kende nog niemand en sprak de taal niet. Daardoor was ik erg afhankelijk van mijn man. Gesprekken met school, doktersbezoeken; ik kon daar nooit alleen naar toe.” Thuis in Zuilen zette Elham haar eerste stappen in het leren van de Nederlandse taal. “Ik leerde woorden op de website Oefenen.nl. Daarnaast oefende ik de taal met mijn man en kinderen.”
“Doordat ik de taal niet sprak, was ik erg afhankelijk van mijn man”
“Toen ze op de basisschool zaten keken we samen naar het Jeugdjournaal. Dat kon ik goed volgen, omdat ze daar geen moeilijke woorden gebruikten. Zo kreeg ik mee wat er in de wereld gebeurde en leerde nieuwe woorden. Die schrijf ik meteen op. Het gebeurt ook wel eens dat ik tijdens een autorit op de radio een woord hoor dat ik niet ken. Dan herhaal ik het in mijn hoofd en zoek het op als ik weer thuis ben.”
Maar de taal leer je het best door haar actief te gebruiken, ondervond Elham. Dat gaat niet gebeuren door thuis op de bank te zitten. “Met mijn buurvrouw Jenny ging ik regelmatig naar het buurthuis om koffie te drinken. Praten was voor mij in het begin best lastig. Het was een mix van Nederlands, Engels en gebaren. Gaandeweg durfde ik steeds meer te zeggen. Ik was niet bang om fouten te maken en gecorrigeerd te worden.”
De kopjes koffie met haar buurvrouwen, maar ook vrijwilligerswerk helpen Elham om actief met de taal bezig te zijn. Het buurthuis, de buurtfitness, overblijfmoeder. Bijna elke dag heeft ze wel iets te doen. Het is een mooie praktijkschool naast de theorie die ze leert bij onder andere Taal doet Meer.
“Nederlands is een moeilijke taal”
Ze begint in 2018 met een taalklas in het buurthuis. Het jaar daarop krijgt ze wekelijks een-op-een les van ‘Meneer Kees’. Naast grammatica voeren ze gesprekken over allerlei onderwerpen. “Nederland is een moeilijke taal. Zowel de uitspraak als de grammatica. Er zijn heel veel uitzonderingen.”
Toch slaagt Elham erin om haar taalvaardigheid snel te verbeteren. In 2018 heeft ze het niveau B1. Dat betekent dat ze zich in eenvoudig Nederlands goed kan redden. Dat was ook haar docent opgevallen. “Hij vroeg mij of ik als taalcoach kon helpen bij de taallessen van een groep Syrische vluchtelingen. Sommigen van hen spraken geen Engels. Ik spreek zelf wel Arabisch en was zo een tolk tussen de docent en leerling. Daarnaast hielp ik de Syrische leerlingen bij de oefeningen die zij in de les moesten maken. Hoewel mijn Nederlands niet perfect was kon ik zo toch anderen helpen met de taal. Dat was heel fijn.”
In 2020 werd Elham coördinator van het Taalcafé in Zuilen. Elke vrijdag spreekt ze in de bibliotheek af met andere taalleerders. “We drinken koffie en thee en praten over een onderwerp dat ik heb bedacht. Vorige week ging het over de aardbeving in Turkije en Syrië.”
“Hoewel mijn Nederlands niet perfect was, kon ik toch anderen helpen met de taal”
“Bij sommige taalleerders merk ik dat ze het moeilijk vinden om vrijuit te praten. Ze zijn bang om fouten te maken. Maar als ze de groep beter leren kennen durven ze zich meer te laten zien. Om de taal goed te leren is het belangrijk om fouten durven te maken.”
Het beheersen van de Nederlandse taal heeft Elham veel gebracht. “Ik ben niet meer zo afhankelijk en heb heel veel nieuwe mensen leren kennen. Het is ook fijn dat ik de taal kan doorgeven aan andere taalleerders. Ik heb het gevoel dat Nederland steeds meer een beetje van mij is geworden.”
Ben jij net als Elham taalleerder (B1 of hoger) en lijkt het je leuk om andere Utrechters te helpen het leren van de taal? Jouw ervaring kan hen verder helpen! Kijk hier voor onze vrijwilligersvacatures of meld je aan via de knop hiernaast, dan vertellen we je graag over de mogelijkheden.
