Wanneer Anneke als psycholoog met pensioen gaat, wisselt ze haar baan in voor vrijwilligerswerk. Ze houdt van mensen en van taal. Nu bezoekt ze wekelijks een gezin waar ze het liefst blokkentorens bouwt met de kleine kinderen. Samen op het speelkleed.
Foto: Oktay Kalenderoglu
Anneke Baselier (69) is een actieve vrouw die er altijd een project of klusje naast doet. In haar werkzame leven was ze ontwikkelingspsycholoog en docent. Ze werkte met verstandelijk gehandicapten, maar ook in de psychiatrie met moeilijk opvoedbare jongeren. Autisme was een van haar interessegebieden en ze werkte aan een project met kinderen met overgewicht. Tussendoor staat ze altijd klaar als mantelzorger.
Na haar pensioen neemt ze een Cineville-pas en gaat met vriendinnen naar de film. Daar in het filmhuis komt uit het niets een advertentie voorbij van Taal Doet Meer. Het klikt. Anneke: ‘Ja, dat leek me leuk. Thuis heb ik gelijk gebeld en gevraagd naar de mogelijkheden.’ Anneke belandt op het speelkleed bij een Eritrees gezin met drie jonge kinderen.
“ Spelenderwijs leren kinderen vaak het meest ”
Anneke maakt onderdeel uit van het project Lezen en Praten met je Kind. Vrijwilligers bezoeken gezinnen met hele jonge kinderen om voor te lezen en prentenboeken te bekijken. Ook de ouders doen actief mee. Maar er is meer, vindt Anneke.
‘Het project heet Lezen en Praten met je Kind, maar eigenlijk zou ik er ook spelen bij willen hebben. Dat is zo belangrijk. Van samen spelen en kletsen leert het kind zoveel. De eerste keer dat ik bij dit gezin kwam, ging ik bij de peuters op het speelkleed zitten. Zo ontstond er gelijk contact en speelden we samen. Ik sleep ook altijd van alles mee van huis: lego, blokken of duplo. Of ik kom met een tas vol spullen van wat ik op de vrijmarkt op Koningsdag heb gekocht. Ik ben er vooral voor het plezier en spelenderwijs leren kinderen vaak het meest.’
“ We helpen elkaar ”
De kinderen zijn gek op Anneke en verwelkomen haar al bij de voordeur als ze op de fiets de straat inrijdt. ‘Dan zie ik vier van die handjes uit de brievenbus steken en hoor ik ze roepen An-nie-ke, An-nie-ke! Met Samrawita, de moeder, klikt het ook heel goed. Ze had me uitgenodigd voor de verjaardag van de kinderen. Dan ga ik langs met een cadeautje en ontmoet haar zussen en zetten ze sterke, zwarte, Afrikaanse koffie en smullen we van zelfgebakken taart en heerlijk Eritrees eten.’
Anneke is inmiddels klaar bij dit Eritrese gezin, maar blijft wel contact houden. Intussen heeft zich een mooie vriendschap ontwikkeld. ‘Pas vertelde Samrawita dat ze gordijnen nodig had. Ik zeg tegen haar: ‘Ik kan wel naaien’. Toen zijn we samen naar de lapjesmarkt in Utrecht gegaan. Daarna nodigde ik haar uit voor koffie met appeltaart in Marktzicht. Dan zitten we samen te genieten. Het is gewoon een heel leuk mens. Ze zijn ook bij ons thuis pannenkoeken komen eten en mijn man heeft een kattenluikje gemaakt. Hij helpt dan ook even met de gordijnrails, want hij heeft een goede boor. De gordijnen hangen inmiddels. Zo helpen we elkaar.
“ Ik vind het bijzonder om te zien dat ze met zo weinig zo gelukkig is ”
Samrawita is gevlucht uit Eritrea. Ze is orthodox christelijk en heeft veel steun aan haar geloof, vertelt Anneke. ‘Ze heeft steun aan haar geloofsgemeenschap en is dankbaar dat ze nu veilig is. Ze zegt letterlijk; ik ben gelukkig. Ook al slaapt ze met haar drie kinderen op één slaapkamer. De twee oudsten in stapelbedden. Moeder en de jongste in het grote bed. Dat vind ik heel bijzonder om te zien, dat ze met zo weinig zo gelukkig is.’
Anneke gaat verder met haar vrijwilligerswerk bij Taal Doet Meer, maar zal ook zeker contact blijven houden met dit gezin. ‘Omdat ik het gezellig vind. Vroeger heb ik ook veel met mensen uit andere culturen gewerkt en dat vind ik fijn om te doen. De combinatie van taal en mensen spreekt me aan. Waar ik het hardste nodig ben, daar ga ik voor‘, besluit ze enthousiast.
“ De combinatie van taal en mensen spreekt me aan ”
Anneke heeft de ultieme tip voor mensen die aan de slag willen als vrijwilliger: ‘Ga het avontuur aan en kijk wat het je brengt. Ik zou iedereen aanraden dit soort werk te doen en geen vrees te hebben. Binnen de mogelijkheden die er zijn, is er altijd wel iets wat je leuk vindt. Als je van mensen houdt, is dit het leukste vrijwilligerswerk dat er is!’
Interview: Els Vegter, freelance schrijver/journalist en beeldend kunstenaar
Houd jij net als Anneke ook van mensen én van taal? Meld je dan aan als vrijwilliger bij Taal Doet Meer. Je kunt kijken bij de vacatures wat voor vrijwilligerswerk het beste bij jou past: met of zonder kinderen, 1 op 1 of met een groep, binnen of buiten, er is van alles mogelijk! Je kunt ook altijd contact met ons opnemen als je vragen hebt.
