Op donderdag 22 mei was Bibliotheek Neude het toneel van het Taal Doet Meer Bedank(t)je, het halfjaarlijkse event waarmee we onze geweldige vrijwilligers bedanken voor hun inzet en toewijding. Het was een bijzondere avond met een indrukwekkende opkomst van in totaal 160 mensen! Antropoloog en schrijver Sinan Çankaya nam ons mee in een boeiende discussie over identiteit en samenleving.
Çankaya gebruikte de metafoor van een ui om identiteit te beschrijven. Identiteit als gelaagde structuur dus, waarbij elke laag verschillende aspecten van iemands leven representeert. Volgens de auteur van het boek ‘Ontelbare Identiteiten’ ontstaat identiteit uit relaties en varieert deze afhankelijk van situaties. Hij pleitte ervoor dat individuen hun veelvuldige identiteiten omarmen en zich niet beperken tot slechts één aspect van hun identiteit.
Om de gelaagdheid van identeit te illustreren gebruikte hij zijn eigen verhaal als ‘klassenmigrant’. Deze term verwijst naar mensen die geboren zijn in een bepaalde sociale klasse, maar in de loop van hun leven een andere sociaaleconomische status krijgen. Zo groeide Çankaya op in een Nederlandse achterstandswijk. Maar omdat hij zijn diploma haalde als cultureel antropoloog en doorbrak als schrijver heeft hij een andere maatschappelijke positie verworven dan zijn jeugdvrienden en familieleden. Dit leidt soms tot een gevoel van vervreemding ten opzichte van zijn jeugd en sommige familieleden. Hij omschreef het als een leven tussen twee werelden, waarin hij zowel de ervaringen en identiteit van zijn oorspronkelijke sociale omgeving als die van zijn huidige positie met zich meedraagt.
“ Mijn nieuwe maatschappelijke positie kan leidde soms tot een gevoel van vervreemding ”
Zijn lezing daagde ook uit na te denken over het ‘wij-zij denken’, waarbij ‘wij’ wordt gezien als de dominante groep en ‘zij’ als de ‘anderen’. Dit type denken ligt vaak ten grondslag aan sociale ongelijkheid en racisme. Maar ook met goede bedoelingen kan dit type denken tot problemen leiden: zo worden oplossingen vaak bedacht vanuit het ‘wij’ als centrum en dat leidt niet altijd tot goede resultaten. Zijn verhaal was hier en daar confronterend, maar Çankaya benadrukte dat het omarmen van dit ongemak juist essentieel is voor groei en begrip. Open communicatie en voortdurende dialoog helpen om voorbij het ongemak te komen, een dieper begrip te creëren en misverstanden te verminderen.
“ Goede bedoelingen garanderen geen positieve resultaten ”
Na de lezing was er een gezellige borrel waar iedereen de kans kreeg om bij een drankje het stof te laten neerdalen en met elkaar na te praten. Hieronder vindt je een selectie van de mooiste foto’s van de avond, gemaakt door Paul Romijn!
